Miranda/Avenue of the Giants - Crescent City

 Elke keer als ik denk dat het niet mooier kan, word ik toch weer verrast. Wat ik vandaag allemaal heb gezien valt amper te beschrijven.
De Avenue of the Giants was indrukwekkend, zoveel enorme bomen bij elkaar. Rustig gereden, gestopt voor foto's, even onder zo'n boom gezeten om de omvang op me in te laten werken, rondwandeling gemaakt en vooral genoten.

Daarna de Highway 101 weer op en vanuit de bossen ging die weer vlak langs de kust.

En toen kwam het grootste avontuur van de dag: Fern Canyon. Ik had die tip gekregen van de zeer vriendelijke dame bij de cabin waar ik verbleef. Ik had eigenlijk nog een extra wandeling tussen de Redwoods gepland, maar haar advies was: "Skip that, you HAVE to see Fern Canyon". Ze had er wel bij gezegd dat je er alleen via een dirt road kon komen, maar dat was ik alweer een beetje vergeten tegen de tijd dat ik in de buurt was gekomen.
Had me namelijk wel afgevraagd of dat wel verstandig was met de huurauto. Maar nu ik er bijna was wilde ik het toch niet missen. Er stonden geen waarschuwingsborden, dus het er maar op gewaagd. Het is hier al een tijdje droog en dat gaf de weg een spookachtig uiterlijk, alle varens en bomen er omheen waren bedekt met een laag grijs stof.

Het was nog een aardig eindje om er te komen, zo'n 8 mijl stond aangegeven. En toen ik er bijna was stond er een bordje "Stream crossing ahead" en daar kruiste inderdaad een stroompje de weg. Dat durfde ik toch niet direct aan. Achter me kwam er een Jeep aan, die er zo doorheen ragde, ik was nog allesbehalve overtuigd dat het met mijn auto ook zou kunnen. Auto maar even geparkeerd en gaan kijken hoe diep het was. Terwijl ik daar me bezig was kwam er weer een auto aan, ik schatte in dat het ook een huurauto was, bestuurder ging namelijk ook direct in de remmen.

Ik zei dat ik m'n bedenkingen had, het leek hun ook erg gewaagd, maar toen ze nog iets verder keken en hadden gemeten hoe diep het was werd de man opeens stoer en zei dat het makkelijk moest kunnen. Laat maar zien dacht ik, misschien kan ik het dan ook wel. En ja hoor, hij ging er met gemak door. Dus toen heb ik de auto ook weer gepakt, diep adem gehaald en gas gegeven ... en dat ging inderdaad prima.


De beloning was groot. Fern Canyon is een ravijn waarvan de wanden volledig zijn bedekt met varens en door het ravijn loopt een stroompje en het ligt er vol met omgevallen bomen. Je waant je in de pre-historie (een aantal scenes uit Jurassic Parc zijn hier ook opgenomen). Er liepen maar een paar mensen rond en iedereen leek wel gehypnotiseerd, als je even contact had bij het passeren was het wederzijds stamelen "isn't it amazing?"
Aan het eind van het ravijn ging je een pad op dat bovenlangs weer terug naar het begin ging. Het liefst was ik er nog een keer door gegaan, maar het was al laat geworden en ik moest de dirt road ook weer 8 mijl terug om er uit te komen en dan nog drie kwartier naar Crescent City.
Maar ik kreeg nog twee toetjes van de dag: een Roosevelt Elk langs de kant van de weg toen ik bij wegreed en vlak voor Crescent City een prachtige zonsondergang.