Crescent Lake - Cougar

De trip ging verder naar het noorden, door het prachtige landschap van Oregon, op naar de volgende staat: Washington.

De snelste route was via de Interstate 5 geweest, maar dat leek me saai (hoewel saai hier natuurlijk nog steeds prachtig is). Met de kaart en de navigatie een alternatief ingesteld en op pad gegaan. Prachtig hoe het landschap steeds verandert, het ene moment rijdt je in de bossen, het volgende moment vlaktes met heuvels en bergen op de achtergrond. En er was een punt waar je opeens de diepte induikt en er een heel heuvellandschap als het ware verborgen ligt, op het moment dat je daar weer uit bent en je kijkt achterom is er niets te zien van de enorme heuvels waar je tussen reed. Heel bijzonder.



Omdat ik een grote afstand moest afleggen heb ik niet al teveel foto's gemaakt, maar op de plekken waar ik ben gestopt waren het fantastische uitzichten. De eerste was een ravijn waar je ook niets van zag als je aan komt rijden, er stonden bij de parkeerplaats waarschuwingsborden voor een steile klif, maar ik dacht echt: "waar dan?!?", maar dat werd al snel duidelijk. Hier was het trouwens ook genieten van groot en klein, op de rotsen die her en der lagen zaten hagedissen te zonnen.

 Misschien wel het mooiste stuk van de rit was de snelweg langs de Colombia River. Bij Mount Hood kwam ik uit de bossen en heb de rivier gevolgd tot aan Portland. Aan de ene kant van de weg steile beboste kliffen en aan de andere kant de brede rivier. De bomen met beginnende herfstkleuren en het licht was echt prachtig zo aan het eind van de middag.
Ik moest nog net langs een hoekje van Portland, daar was het wel even druk, maar het verkeer sorteerde zicht snel uit over de verschillende afritten en ik dook al snel weer een rustige weg op. Precies voor het donker was ik op de eindbestemming. Ook hier weer een prachtige cabin met een heerlijk bed. In de buurt van Mt St Helens, dus die ga ik nu eindelijk in het echt zien.