Wellington-Picton met de Interislander

Na een overnachting in Wellingotn ben ik zaterdagmorgen begonnen aan het tweede deel van mijn rondreis: de oversteek met de Interislander naar het Zuidereiland. Ik had een kaartje gekocht voor een shuttle-service naar de veerbootterminal, maar door verkeerde informatie van de portier uit het hotel stond ik op een verkeerde plek te wachten en kwam er dus nooit een shuttle. Een Franse backpacker was hetzelfde overkomen en we hebben toen maar een taxi gedeeld en waren toch nog op tijd om in te checken.

Er hingen donkere wolken boven de Cook Strait, waar af en toe de zon doorbrak. Eenmaal op het open water stak er een fikse wind op, alle buitendekken werden gesloten en de veerboot moest duidelijk hard werken om door de metershoge golven te breken. Ik had een mooi plekje gevonden in een raamkozijn en zat eerste rang voor het spektakel van het opspattende schuim dat soms hoger kwam dan de veerboot (en het was een hele grote).

Vanaf de Malborough Sounds werd het water een stuk rustiger en was het buitendek weer toegankelijk, het waaide alleen nog wel heel hard. Je moest je echt schrap zetten tegen de wind, het bovendek was dan ook niet echt populair. Ik ben er toch maar blijven staan tot de aankomst in Picton, want het uitzicht was net als de wind adembenemend!

Het handjevol mensen dat de wind op het bovendek trotseerde

De beloning in de vorm van het prachtige uitzicht vlak voor Picton